زميني به وسعت آسمان

می ترسم از وقتی که زینب بانو به حرف بیاید. برایم تجسم قیامت است؛ تجسم یوم تبلی السرائر. انقدر عمیق و نافذ چشم می دوزد به اتفاق های پیرامونش؛ به روابط من و برادرش؛ به گیس و گیس کشی هایمان، به  پیروز شدن های یا من یا مربا؛  انقدر با دقت به کلمه هایی که ادا می کنم و مربا ادا می کند نگاه می کند واقعا انگار به کلمه های نگاه می کند؛ که هر آن منتظرم زبان که باز کند زیااااد حرف داشته باشد برای گفتن...  حاضر است همیشه می شنود همه کلام ها را می بیند همه رفتارها را می فهمد کنه مطلب و ریشه  و دلیل بروز را! وای بر من  بر روزی که زبان باز کند، و بگوید آنچه را که این مدت 2 سال و 2 ماه بر او و بر ما گذشته ...

خیلی از روزهایمان همانند شب قدر بود. بچه ها ساعت 5 صبح می خوابیدند تا 12 و 1. بعدش دوباره می رفتیم کلاس و مدرسه. همه ی روزهایمان قدر است. ارزشی دارد روزهای در دنیا که بواسطه استفاده از آن می توان طعم عبودیت را چشید. طعم اطاعت و بندگی را. طعم خوش توحید را. روزها و شب های دنیایی مان را از دست ندهیم...

دیشب رفتیم مسجد 5 نفری: من محمد سجاد زینب پت(دختر محمدسجاد) مت( نانای زینب) زینب و نانایش که بغل من بودند در تمام مسیر، دختر پسرم هم بغل خودش بود و یک دست دیگرش در دست من. متلاشی شدیم!!   ...

چادر رنگی اش را برمیدارد می آورد کشش را می اندازم دور گردنش و مثل آن موقع که دبستان بودیم و چادر برعکس مان را پرتاپ می کردیم و درست روی سرمان قرارمیگرفت ، برایش سر می کنم. کوتاه است و راحت. بنظرم فطری بودنِ پوشش و چادر سر کردن یه مقوله است و اینکه با آرنج بزنند زیر بغل شان، یک مقوله دیگر. خوردنی می شود واقعا وقتی سر نماز چادر دارد و با مهری در دست عبودیت خدا می کند دعای مادر برای دختر: دختر معنویتِ خالص است، جنسش برای ارتباط با غیب و ملکوت آفریده شده. امید دارم که این سجده ها و نمازها و ... به عبادتِ تنها و تنها و تنها،  خدا  صرف شود و تمام انرژی اش را صرف خیر رسانی به دیگران کند در راه او، نه اینکه صرف کی چی گفت...

جدیدا دیگه وقتی بهش می گیم، بوس کن؛ لپش رو نمیاره بچسبونه به لپمون. لباشو غنچه می کنه و با صدای بامزه ای مثل کنده شدن چسب پهن، لپات رو خیس می کنه!

الوووووووووو کسی صدای منو میشنوهههههه؟ اینجا صداااا به صداااا نمیرسه!   یه همچین صدای شیرافکنی داره عسل بانوی ما! بهش میگم یعنی فقط بخاطر اینکه بطری آبو بهت نمیدم اینطوری میکنی؟؟؟؟ اونم ادامه میده و من هم!

  خیلی مستقل می شود. این را از وابستگی های بی اندازه ی الانش به من می توان فهمید.

آقای اخوت بهش می گویند:  ام البنین از زاویه ویژگی زندگی جمع کردن و مدیریتش. - این خصلت زنجیره ای از ضفات را با خودبهمراه دارد که در صورت برخورد خوب با آنها تا 5 سال دیگر شکوفا خواهد شد و چنانچه با خانواده صفاتش درست برخورد نشود، ناقص رشد کرده و از بین خواهد رفت. یکی از این صفات که در زنجیره قرار دارد: به اصطلاح عامیانه: لجبازی ست. یکی دیگر: قلدری ست یکی دیگرش: محبت سرشار است دیگرش: ... همینطور ادامه دارد. و برای رسیدن به صفت مادر، باید از این مسیر به خوبی گذشت. ...