استفاده از تغییرات در زندگی

دنیا دارِ تغییر است. همیشه در یک لنگ نمی چرخد.

نه خوبی اش همیشه خوب می ماند.

نه می شود فکر کرد که بدی اش هیچ گاه از بین نمی رود.

دنیا تغییر کردنی ست. یک روزی یک بچه ای خوش است روز بعدش ناخوش است.

وضع دنیا در حال دگرگونی ست، یک فصلی بچه ای یک خلقیاتی دارد و چند صباح دیگر آن را در وی نمی بینیم.

دل درد های ابتدای نوزادی و گذر کردنش نشان از گذرانی بودنِ روزگار است.

نمی توان حساب قطعی بر حال و احوالات بچه کرد.

نمی توان با وجود بچه برنامه ریزی های قطعی و یقینی و 100 در صدی در زندگی داشت.

دنیا وضعش اینچنین است.

با وجود بچه با هزار انشاءالله و ماشاءالله و شاید و اما و اگر میشود 2صفحه کتاب خواند، 2 کلمه سر کلاس شنید.

بچه وضعیتش مثل دنیاست. وضعیتش مدام در حال دگرگونی ست.

نگرانی هایش... فراز و نشیب هایش .... سلامت و بیماری اش .... خوشی و ناخوشی اش ... جولان خلقیاتش ... همه و همه نشان از تغییرات در لحظه اش است.

بچه را و دنیا را که هر دو تغییر می کنند بهانه ایست برای تغییر ما.

تغییری که ما را به سمت یک احدِ صمد سوق دهد، یک وجودی که هیـــــــــــــــــــــچ تغییری در او وجود ندارد. 

 همیشه و همه جا، در تمام فراز و نشیب ها اوست که ثابت است. اوست که واحد است. اوست که بی نقص است. اوست که می توان از  نقص ها به او پناه برد و پناهش را بهانه کرد برای درست عمل کردن و زیبا انتخاب کردن  در همه شرایط.

هر انتخاب درستی در این شرایط متغیر، و هم انتخاب با مبنایی که انسان را رشد دهد در برخورد هایش با وقایع زندگی پیش رفتن به سمت کمال است.

و چه کمالی از خیر  وجود دارد جز وجود الله احد...اللهِ صمد... الله لم یلد و لم یولد... و لم یکن له کفوا احد 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

*سوره مبارکه طه

*سوره مبارکه توحید

*سوره مبارکه کهف