قدر...
قدر... خیلی از روزهایمان همانند شب قدر بود.
بچه ها ساعت 5 صبح می خوابیدند تا 12 و 1.
بعدش دوباره می رفتیم کلاس و مدرسه.
همه ی روزهایمان قدر است.
ارزشی دارد روزهای در دنیا که بواسطه استفاده از آن می توان طعم عبودیت را چشید.
طعم اطاعت و بندگی را.
طعم خوش توحید را.
روزها و شب های دنیایی مان را از دست ندهیم...
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
زينب پری و دوستان