زميني به وسعت آسمان

جدیدا می نشیند روی پله ها و یکی یکی می آید پایین. تا طبقه اول هم می رود. حرف دیگه ای برای گفتن ندارم ...

این عمو پورنگ حتما دستی در خوبی های عالم دارد. تقریبا 1 سالی می شود برنامه اش پخش نمی شود. محمدسجاد هفته ای چند بار اگر  بوم بالا بوم با  نکند شب نمی خوابد. زینب هم که اصلا عمو پورنگ را ندیده با ذوقی وصف نشدنی  بوم بالا بوم با   می کند بیا و ببین. همین است دیگر. مفاهیم که خوب منتقل شود نیازی به دیدنِ رسول نیست. نیازی نیست که در زمان انقلاب کردن باشی. ایمان سینه به سینه منتقل می شود. این گونه است که نسل سوخته نداریم ...

همانطور که فکر میکردم جیغ کشیدنِ  برهه ای اش کم کم دارد به انتهای دوران خودش می رسد. چقدر مهم است که مادران  قاعده ی برهه ای از زمان  بودنِ خصلت های کودکان را درک کنند. ...

با هم میرویم مسجد تا از اطاله زمان در مجالس جلوگیری کنیم. تا بانو خسته نشوند. تا بشود ساعتی آرام برای روضه شنیدن نشست. با هم وارد صحن مسجد میشویم. کنار مادری مینشینیم که پسرش را خوابانده روبرویش. زینب خیز برمیدارد تا پستونکش را از دهنش در آورد،ممانعت میکنم. بیشتر مینشینیم. دختری در شمال شرقی زینب برمیگردد به سمت عقب، زینب میخواهد با او حرف بزند، کلمه ندارد ، پس جیغ میکشد. پسری که خواب بود میپرد گریه میکند پستونکش از دهنش می افتذ. هر چه به دختر میگویم خاله رویت را بکن همان ور که بود، زل زده به چشمانم! بانو نق میزند که بغلم کن. بغل مامانی اش هم نمی رود. بغلش میکنم: الله اکبر... بسم الله الرحمن الرحیم....   ...

مثل گربه می ماند. صبح بیدار که شد اومد نشست روی پاهایم. پشت گردنش را نوازش میکردم و  ماساژ می دادم. خنده های ملیحی می زدیم و کج و راست می شد. مدت زیادی بازی مان طول کشید. وقتی دستم را پس کشیدم. معترض شد. هی سرش را آور نزدیک ترم. هی لبخند ملیح زد. ما هم هی ادامه دادیم گربه بازی مان را. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ نوازش و بازیهای لمسی از مهمترین برنامه های والدین در دوره اول رشد است. ...

زینب دختر سرسخت و عجیبی ست. مادرش باید خیلی قوی شود. مادرش محتاج دعاست.

جیییییغ می کشد! هی می گویم بابا حرف بزن. جییییغ می کشد! هی می گوید مامان چرا مینب جیغ می کشد؟ هی می گویم می خواهد حرف بزند کلمه پیدا نمی کند نزدیک ترین راه برایش جییییییغ است! جییییییغ می کشد!

زینب پری، مهر را بر می دارد  جلویش بر زمین میگذارد و خم میشود و بر روی مهر می خوابد. او نماز می خواند به همین راحتی. اما آیا نماز خواندن را و این دلا و راست شدن را من یا پدرش به او یاد دادیم؟ نه.. اصلا و‌ابدا. نه وقتش بوده و نه موعدش. پس چگونه می داندکه با مهر چه کار کند و چه بروزاتی همراهش اشت؟ او ما را دیده ، که به نماز مصر هستیم. نماز می خوانیم به جماعت یا فرادا. نماز خواندن ما را می شناسد. و این دیدنی هایش او را به عمل واداشته. ما می خواهیم بچه مان نماز بخواند،خودمان نماز بخوانیم. نماز را در خانه هایمان علم کنیم. تربیت جنسش از این قسم امر است. مهربانی هایمان با همسرانمان در تیررس دیده و شنیده ی فرزندانمان اس...

همیشه هم عامل خارجی مشوق به عمل آوردن بچه ها نیست. بانوی یک روز مانده به یک سال شدن ما، راه می رود. خیلی زیاد. یک کفش ناز جغجه ای دارد  که یک ماه پیش برای بیشتر شدن انگیزه اش بع قدم زدن برایش خریدیم. اگر گفتید وقتی پایش می کند چه می شود؟ استراحت می کند! فقط همین! ------------------------ ما هم باید طلب هایمان درونی باشد