ادب والدين 25

يک مادر نبايد به سختي هاي در پيش رو فکر کند

فکر کند که :

*واي خدا بداد ما برسد وقتي مي خواهد دندان در بياورد

* يعني 6 ماه بايد فقط به او شير بدهم؟

* شب ها بايد مدام بيدار بشوم؟

* وقتي که به غذا بيفتد، بايد هر روز غذاي او را هم درست کنم؟

* واي الان که نمي تواند حرکت کند همه ش بايد بغل من باشد.

* واي وقتي به حرکت و سينه خيز و چاردست و پا رفتن افتاد همه ش بايد دنبالش باشم که جاي خطرناک نرود، کار خطر ناک نکند!!

* الان دندان ندارد، واي اگر دندان در بياورد همه چيز را مي خواهند بجود! اگر خفه شد چه؟ اگر نتوانست بجود چه؟؟؟

* يعني با بچه من ديگر فعاليتي نخواهم داشت؟ الان که در بغل است و گريه مي کند نمي توانم کلاسي برم؟ بعد که راه مي افتد هم نمي توانم بعدش هم ...؟؟؟

اين نوع سوالات نه تنها جواب منطقي و عاقلانه ندارد، بلکه جز ايجاد تشويش و اضطراب براي مادر نتيجه اي به همرا نخواهد داشت.

به اکنونِ​فرزندان پرداختن وبا آنها زندگي کردن

با خنده هايشان خنديدن

با گريه هايشان گريه کردن

در آغوش کشيدن به وقت لازم

چه در وقت بي دنداني و چه در وقت دندان در آوردن

چه در وقت روان بودن شکم و چه در وقت سفت بودن و کارنکردنش

چه در وقت خوش خوابي و چه در وقت بد خوابي

چه در وقت خوشي و چه در وقت ناخوشي

سبب مي شود بچه داري براي يک مادر لذت بخش شود و شيرينيِ سخت ترين بچه داري ها براي ش از يک عسلِ​درجه يکِ​اصل کوه هاي لبنان.