داشتن نسلي توحيدي با برنامه ريزي فردي يک مادر در بيت

فرزند قسمتي از زندگي آدم است نه تمام آن.

اين را آدم بايد از دوران بارداري تمرين کند.

اينکه با يک برنامه ريزي صحيح، همه به بارداري اش برسد 

و هم به مطالعات و کلاس هاي و امورات شخصي و خانواده گي اش...

اگر مادر نتواند به خودش برسد حکما براي فرزندش هم خالي از وجود خواهد بود!

اين وجودي که از آن سخن رانده ميشود، به معناي اين است که:

 بايد سرمايه اي براي فرزندش خرج کند، براي سربلندي اش، رشدش، تعالي اش.

خب اين سرمايه از کجا حاصل مي شود؟

از زماني که مادر با استفاده صحيح آن را براي خود ذخيره کرده است.

اين استفاده درست شامل خيلي موارد مي شود:

* زمان گذاشتن براي محبت و خلوت و صحبت و همنشيني با همسر

* صرف زمان براي نظافت خانه، تميزي منزل، طراوت وشادابي محل سکونت

* زماني براي تنوع و رسيدگي به اوضاع ظاهري خود

* زماني براي عبادت، مطالعه، تحقيق، مشاوره و... 

تمامي اين امور مادر را براي پرورش فرزندي ساخته شده ياري ميکند.

که فرزند ساخته شده از مادري ساخته شده و از خانواده اي پايدار ايجاد مي شود.

پس تلاش کنيم، تمرين کنيم که هيچ کدام از اين ابعاد را -که بخشي از آنها بيان شد- فداي ديگري نشود.

از اين منظر، فرزندي که تمام زندگي مادر است، مي شود جزئي از آن. 

و اينگونه تمام زندگي مادر مي شود فدايي پرورش نسلي توحيدي.

به اميد ثمرش.