رشد روحی و صفاتی کودک بوسیله شیر مادر

مادر راه ارتباطی اش با نوزادش و بعد ها با طفلش شیر است.

این شیر مسیر القاء بسیاری از صفات به فرزند است.

مادر ناراحت به بچه اش شیر ندهد.

مادر عصبی به بچه اش شیر ندهد. (در آن حالی که هست. بگذارد حالش روبراه شود بعد فرزند را تغذیه کند)

در روایات بسیاری آمده است که دایه ی احمق و ... برای فرزند خود نگیرید و ...

این نشان از تاثیر حال و صفات شیردهنده به کودک است.

در واقع وسیله آموزش این مرحله شیر مادر است و هر قدر این شیر عقبه‌ای درست داشته باشد شخصیت و شاکله فرزند را قوی‌تر و سالم‌تر می‌نماید.

تمرین هایی برای یک آموزش عالی توسط شیر مادر: 

- با وضو بودن

- خواندن قرآن

- محبت اهل بیت، داشتن مجالس ذکر(حدیث کسا و ..)

- مطالعه و تحقیق در امور دینی و اعتقادی:‌خارج شدن از حالت کندی ذهن از موارد مهمی است که می‌توان با مطالعه آن را به دست آورد.

- مشاهده و سیر در طبیعت بالاخص مشاهده طلوع  و غروب و ستارگان: این مشاهده می‌تواند به طفل عمق نگاه و تدبر خاص عنایت کند. داشتن برنامه منظم برای مشاهده طبیعت در ضمن همه منافع دیگر، فرزند را منظم بار می‌آورد.‌  

- اعراض از هر گونه لغو: ‌سعی و تلاش جهت ‌دار و سودمند فرزند را به سمت سودمندی و منفعت‌های بی‌شمار سوق می‌دهد.

- پرهیز ار هر گونه گناه: طهارت باطنی مادر موجب طهارت باطنی فرزند می‌شود.

- پرهیز از هر گونه بی‌نظمی و کثیفی: نظم و نظافت موجب می‌شود تا فرزند نسبت به این دو مقوله حس خوب داشته باشد و به طور طبیعی فرزند نسبت به آلودگی‌ها پرهیز داشته باشد.

- تحرک بدنی مناسب: هر قدر مادر فعال‌تر و کاری‌تر باشد به طور مستقیم بر طفل اثر می‌گذارد و طفلی فعال‌تر تربیت می‌شود. 

- تغذیه مناسب: نداشتن تغذیه مناسب خلق کودک را تنگ و او را دچار آسیب می‌کند. مادر باید بداند هر غذایی که می‌خورد غذای طفل نیز هست. و این نکته بسیار مهمی است.