پا به پا
پا به پا شاید جمع که ببندیم، روزانه 1 ساعت دستش را به دستم می دهد و با هم در خانه پیاده روی می کنیم.
اینطوری آرام می شود.
حتی بغل هم نمی خواهد.
یک نیاز به همراهی، همپایی، هم مسیری، هم افقی می کند به نظرم.
لذت می برد.
کیف می کند.
و با کیف او من مست می شوم.
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
