زميني به وسعت آسمان

امروز آقا محمد سجاد رو نشوندم روی زانوم، خیلی کم پیش میاد که گل پسر ازین خواسته ها داشته باشه. به هر حال روز به روز به استقلالش داره نزدیک تر میشه. یک دفعه زینب بانو اومد شونه راست داداش رو گرفت و کشیدش پایین. اونم محکم منو چسبید و مالکانه تکون نخورد. یکهو دندون های بانو شونه های داداش رو به خودشون گرفتن و درگیری بالا گرفت. موفق کی بود؟ خواهر جون.  در یک پرش سریع، زود اومد جای داداشِ افتاده بر زمینِ گریون رو گرفته و فاتحانه گفت: داااااااااااااااااااااااااااااااااااا ...

الوووووووووو کسی صدای منو میشنوهههههه؟ اینجا صداااا به صداااا نمیرسه!   یه همچین صدای شیرافکنی داره عسل بانوی ما! بهش میگم یعنی فقط بخاطر اینکه بطری آبو بهت نمیدم اینطوری میکنی؟؟؟؟ اونم ادامه میده و من هم!

روزهایی که بیشتر به محمدسجاد می گویم زینب را نزند باید شاهد خشن ترین رفتارها از او باشم. روزهایی که می زنند هم را و هیچ نمی گویم زودتر روابطشان مسالمت آمیز می شود. مادر ها کی می خواهند دست بردارند از دخالت هایشان در زندگی بچه هایشان؟! ...

هر چه بیشتر می گذرد بیشتر پی میبرم به اینکه : زیباترین اسمی که می شد بر این دختِ مان بنهیم،  زینب،   بود. متشکریم هم از خودمان هم از مشورت های حاج آقا میرباقری و جناب آقای اخوت. هم از آیات انتهایی سوره مبارکه انبیاء جان. هم از مادرم بخاطر پشتیبانی معنوی اش. ...

جدیدا می نشیند روی پله ها و یکی یکی می آید پایین. تا طبقه اول هم می رود. حرف دیگه ای برای گفتن ندارم ...

  خیلی مستقل می شود. این را از وابستگی های بی اندازه ی الانش به من می توان فهمید.

هر یک قدم دویدن محمدسجاد = با دو سه قدم دویدن زینب اصلا عادلانه نیست دنبال بازی هایشان باید صبر کنم تا  = شوند. تا وقتی زینب چیزی بر میدارد و فرار می کند خیالم راحت باشد که می تواند از دست داداشش رها شود. ...